حركات بنيادي فقط در سنين قبل از يازده سالگي در وجود كودك نهادينه مي‌شود. اگر كودك در دوران ابتدايي حركات بنيادي چون دويدن، پريدن، راه رفتن و دريافت كردن را خوب ياد نگيرد، نمي‌تواند در آينده مهارت‌هاي ورزشي را خوب انجام دهد. بايد ببينيم كه چقدر نقش آموزش و پرورش در ايجاد يك انسان كامل و توانمند در دوره‌هاي مختلف اهميت دارد. جايگاه آموزش و پرورش از نقطه نظر توجه به تربيت بدني بسيار رفيع و بالاست.

اما متاسفانه در حال حاضر چيزي كه داريم دو ساعت درس تربيت بدني در هفته است كه در مقطع ابتدايي به دليل نبود معلم ورزش، شكل اصولي و منطقي خود را در بسياري از كلاس‌ها نمي‌گيرد و چون الگو و مدرس اصلي و رهبر كلاس از تخصص كافي و توانايي‌هاي لازم برخوردار نيست، معلمان كلاس‌هاي ابتدايي كه مسووليت هدايت كلاس را به عهده مي‌گيرند، نمي‌توانند نشاط را به كلاس بدهند و مهارت لازم كلاس تربيت بدني را ندارند. اين دو ساعت درس تربيت بدني در مقطع راهنمايي و دبيرستان معلم ورزش دارد اما غير از نيروي انساني منابع ديگري هم مي‌خواهيم. تجهيزات، امكانات، ابزار، اطلاعات به روز و بسياري از موارد ديگر براي بالابردن سطح بازدهي كلاس ورزش لازم هستند.

با توجه به اهميتي كه ورزش در مدارس دارد يك جايگاه اداري قوي در چارت سازماني وزارت آموزش و پرورش لازم است تا امكان دسترسي به مسوولين رده بالا را به سرعت ايجاد كند و تبادل نظر و هماهنگي لازم در بخش‌هاي مختلف اتفاق بيفتد. در اين شرايط مديريت تربيت بدني از يك فضاي كافي برخوردار خواهد بود. در حال حاضر ما يك اداره كل تربيت بدني داريم كه شايد 10-12 سال پيش اين شرايط در ورزش آموزش و پرورش وجود داشت. اما، در گذشته نه چندان دور داراي معاونت تربيت بدني بوديم كه با وجود چندين دفاتر و تخصصي كردن موضوعات تربيت بدني هر كدام به دنبال يك فعاليت و برنامه‌ريزي براي رشد و توسعه يك موضوع بودند.

اين معاونت داراي دو اداره كل دختران و پسران بود كه فعاليت‌ها براساس جنسيت تقسيم‌بندي شده بود، در آن دوران به خصوص در قسمت دختران رشد و شكوفايي داشتيم. در هر صورت فكر مي‌كنم با توجه به نياز اصلي جامعه به سلامت و لزوم ايجاد معاونت تربيت بدني و تندرستي بايد اين موضوع مورد بررسي و بحث و جدل قرار بگيرد و تربيت بدني آموزش و پرورش بايد در يك جايگاه قوي قرار بگيرد و به طور مستقل شرايط رشد ورزش دانش آموزي را فراهم كند.

بايد به جايي برسيم كه در كنار مدارس باشگاه‌هاي ورزشي وجود داشته باشد تا دانش آموزان و به خصوص دختران به راحتي ورزش كنند. همه ما مي‌دانيم كه اگر مربي ورزش با مانتو و مقنعه و همه‌ي پوشش‌هاي لازم در زنگ ورزش حاضر شود، نمي‌تواند به خوبي اصل شور و نشاط و حركت ورزش را به دانش آموز منتقل كند. بايد فضاي آموزشي زنگ ورزش به گونه‌اي باشد كه معلم با پوشش مناسب‌تر الگوهاي حركتي را به كودك نشان دهد.

مديركل اسبق تربيت بدني دختران وزارت آموزش و پرورش - ایسنا